Tarjei Vesaas: Løynde eldars land (Artemisias diktutfordring i mai 2020)

Eg hadde planlagt å skrive dikt frå den store, men dessverre lite påakta diktaren Kristoffer Uppdal. Men oppdaga at eg hadde pakka ned dei fleste diktsamlingane mine, og fann ikkje den eg hadde tenkt på, Men eg har mange gode forfattarar å velge mellom, så da fann eg denne i bokhylla mi. Ei samling dikt av Tarjei Vesaas, gitt ut i 1953. (Boka kosta Kr. 8.45 den gong!)

^{Det første diktet heiter:}

Innbying

Vil du gje meg handa ved månens skin,

lauv du er-

Under open himmel Over open avgrunn.

Som lauv

er du og eg.

Fort skjelvande,

og fort borte.

Kom-.

Eg innrømmer gjerne at Vesaas sine dikt ikkje er lette å lesa. Det ligg så mykje bak kvar ei linje. Og i denne samlinga finn eg mykje vemod. Men også håp og kjærleik. 

Sommar etter sommar

Atter attende-

sommar etter sommar.

Kva jagast her?

Kva jagast her?

Linnea i granskogen?

Minnet om svipren av ein kjole?

Badet i bekken som såg din ungdom?

Men framande er no i graset.

Stråa nikkar sakte.

Gå stilt forbi.

Gå bort.

Ja stråa nikkar sakte,

sommar etter sommar,

og sprukken jord gaper

-for her var du gut og

brann opp,

og dei mjuke svalande leppene

kom aldri hit.

Juni

Fine legger vætest

i nattegras.

Lutande langstrå vaknar uventa

stryk av seg dogga

mot forbifarande kne.

Eg søy løyndom.

Tre lette slag på dørkarmen,

i sakte hast, 

i trolldoms natt.

Ein leande munn:

er eg sein?

Vått av dogg er mitt hold, 

og angar,

og kroppen min ein blome

innfor deg.

Det vart ei fin kveldstund med desse dikta.

 

Gyldendal norsk forlag

1953

102 sider

Eiga bokhylle