Edvard Hoem: Som grønne musikanter. Artemisias diktutfordring i mai.

Da er mai her, og Anita med diktsirkelen på artemisiasverden utfordrer oss til nye titt i lyrikkens verden.

Jeg har alle diktsamlingene mine på hytta, etter rydding i bokhyllene ved flytting.  Det er der jeg har hentet fram denne grønne boka av Edvard Hoem, med tittelen Som grønne musikanter. Hoem var ung student  i Oslo da han skrev disse dikta. Det er hans debut som forfatter.

Her er mange dikt og tre kortere historier. Jeg finner ikke et gjennomgangstema, men dikt om hverdager og med naturskildringer, vær og årstider.  Litt ujevn kvalitet etter mitt syn, jeg liker bedre de tre fortellingene enn dikta. Den store fortelleren jeg kjenner gjennom romanene hans kom nok fram etter hvert, og da romanen Anna Lena  kom i 1971 og Kjærleikens ferjereiser i 1974,  hadde han fått grepet på skrivinga.  

Et par smakebiter fra samlinga her:

Var vi her?

Var vi her?

Eit ansikt bles ut lysa i kapellet.

Ein vind bles lauvet bort frå våre gater.

Men våre bønner låg på altaret,

og våre skritt var brent ned i asfalten.

Samle våre gjerningar, så vi veit vi har levd.

Var vi her.

Så mette av dagar var vi tidleg.

Vakre kvinner visnar fort, slik og våre ord.

Nå treng vi ikkje fleire gåter å grunne på, 

eller år på år.

Samle våre gjerningar, så vi veit vi har levd.

Kom ikkje til meg med dei milde kjærtegn

Kom ikkje til meg med dei milde kjærtegn.

Du lukkar auga i vårt korte samvær

og seier: Lykka skin for sterkt

i dette rommet. eit ansikt som er flatt

av misbruk i et altfor grådig liv.

Eg kan sjå

at kvar gong kryp du lenger bak deg sjølv.

For dine hender kan eg vere drømmen

men feberblikket ditt vil ikkje tole

eit ansikt som er flatt

av misbruk i et altfor grådig liv.

Kom ikkje til meg med dei milde kjærtegn!

Kom ikkje med dine henders harde skrift.

Kom ikkje og sei at du har levd.

Noregs boklag
1969
64 sider
Nynorsk
Fra egen bokhylle