I denne vesle romanen møter vi ikkje berre Tuva, men fleire andre som har påverkning på livet hennar, så i alt vert det ni portrett. Tuva er den vi får minst innblikk i, ho vert ut frå dei andres karakteristikk vist fram som ei noko frustrert og stressa kvinne.
Det startar med at Tuva er åleine med to barn, mannen har flytt ut, til ei anna dame. Ho fekk huset, som no etter kvart treng grundig oppussing. Mor til Tuva er nett døydd, men dette angår ho mest ikkje. Ho har ikkje hatt god kotakt med ho etter at faren gjekk bort, mykje tidlegare. Dette gjeld også broren. Det "knuffar" mellom dei når dei møtest. Tuva gjer frå seg heile arven til han, ho vil ikje vere bunden til fortida.
Vi les om at ho drøymer om betre tider, nedturane, behovet for støtte frå andre . Eit portrett av ei ikkje uvanleg kvinne i vårt samfunn i dag. Det er slike portrett Marit Eikemo som oftast skriv om. Lettlese lita bok, som ikkje fengja meir enn nødvendig.
Samlaget
2021
174 sider
Lånt på biloteket
Ah! Takk! Jeg syns "alle" liker denne. Nyanserte tilbakemeldinger er bra. Jeg begynner å bli litt lei samtidsromaner igjen. Det kommer og går i bolker hos meg.
SvarSlettEnig med deg, det er blitt veldig mye av samme sort bøker i det siste. Ikke alle er like fengende lenger. Leser alt mulig for tida, fra krim, romaner , noveller til biografier.
SlettDenne har jeg også lest, og jeg likte den godt, selv om det er langt fra Eikemos beste :)
SvarSlettGod helg Åslaug!
Hun skriver godt, men noen ganger blir jeg litt lei dette temaet. Har lest et par biografier nå, noe jeg ikke gjør så ofte.
SlettHar lest og likt. Synes det var en god reise- og strand-bok på Rhodos:) Lett, morsom og tildels gjenkjennbar.
SvarSlettJa, vi kjenner igjen mye i disse samtidsromanene, men nå tror jeg jeg tar en pause fra dem. Enn så lenge.....
Slett